تقریبا برای هیچکس شکی باقی نمانده است که اینترنت امروزه به یکی از ابزارهای جنگ تبدیل شده است تا جایی که برخی از اندیشمندان جنگهای آینده را جنگ شبکه ای دانسته اند این حق هر حکومتی است که در راستای منافع ملی خود به سیاستگذاری در زمینه اینترنت و شبکه های رایانه ای بپردازد چه آنها که سایتهای اینترنتی رامسدود می کنند و چه آنهایی که سایتها را فیلترمی کنند و چه آنهایی که با تولید وطراحی صدها و هزاران وب سایت و پایگاه اطلاع رسانی و قرار دادن آنها در اینترنت ارزشها و دیدگاههای خود را ترویج می کنند در واقع به نوعی سیاستگذاری در این عرصه می پردازند.

اما دراین مسابقه بی پایان که بی شباهت به بازی تام و جری نیست آنکه برنده است کسی است که به تولید می اندیشد زیرا مسدود کردن به منزله مسکنی موقتی است که فقط تا یک دوره زمانی معین و مشخص کاربرد دارد و با پیشرفت تکنولوژی و ابداع شیوه های نو در اطلاع رسانی و اینترنت مجبور به واگذا ری صحنه بازی است.

برخی از کشورهای در حال توسعه با درک اهمیت و نقش آی تی در آینده جهان به سرعت خود را به این فناوری مجهز کرده و توانسته اند به کشورهای تولیدکننده نرم افزار در این زمینه تبدیل شوند اما برخی دیگر هم تنها به فکر برخورد فیزیکی با این پدیده بوده اند و بعضا با خرید نرم افزارهای قیلترینگی که قیمت آن گاه تا 300 میلیون دلار بالغ می شود به جنگ با این پدیده بر خاسته اند تکنیکی که شباهت فراوانی به استفاده از سیستم ارسال پارازیت بر روی امواج ماهوارهای دارد.

دیگران البته بیکار ننشسته اند مثلاامسال دوسایت عظیم راه اندازی شده است که شرح موضوع و ماهیت و اهداف آنها می تواند عبرت آموز باشد اولی متعلق به وزارت امور خارجه آمریکا است که به زبان فارسی منتشر می شود و سر آغاز آن پیام کالین پاول است به مردم ایران و دومی متعلق به امارات متحده عربی است که بر موضوع جزایر سه گانه متمرکز شده است و طبق خبری که خبرگزاری کار ایران مخابره کرده شامل 100 خبر ،78 سند،38 مقاله ، 34 عکس،31 سند سری حکومت بریتانیا ، 28 مقاله منتشره در مطبوعا ت منطقه ،17 متن تفصیلی از کتب ،15 متن از موضع گیریهای بین المللی ، 15 سند تاریخی ، 7 نقشه و 20 موضع گیری رسمی امارات است .

بدیهی است هر دو سایت مذکور بخشی از پروژه عملیات روانی آمریکا و امارات متحده عربی علیه جمهوری اسلامی ایران محسوب می شوندو هدف آنها تاثیر گذاری بر افکار عمومی داخل ایران است (ضمن اینکه خبر می رسد که به زودی آمریکا تلویزیونی برای ایران به زبان فارسی راه انداز ی خواهد کرد که از افغانستان و عراق برای ایران برنامه پخش کرده و نیازی به آنتن ماهواره ای نخواهند داشت.)

ساده ترین برخورد با این موضوع اضافه کردن آدرس این دو سایت به فهرست سیاه آی اس پی های ایران است اما به نظر می رسد از آن بهتر تهیه و انتشار سایتهایی است که اولا بتوانند منافع ملی ایران را در هر موضوع دنبال کنند ثانیا پاسخ ادعاهای مطرح شده را دقیق و مستند بدهند و ثالثا جنبه تهاجمی متقابل داشته باشند .

می توان تصور کرد که" رویکرد موضوعی به اینترنت "در آینده بخش عمده ای از رفتاراینترنتی کشورهای مختلف در برابرایران خواهدبود آیا ما هم می توانیم از این روش برای جا انداختن دیدگاه خودمان در موضوعات منطقه ای، بین المللی،و سیاست خارجی وعقایداسلامی ودینی خود استفاده کنیم ؟به عنوان مثال را ه اندازی یک سایت ویژه "رژیم حقوقی دریای خزر "می تواند در دستور کار برنامه ریزان سیاسی و امنیتی ایران قرار گیرد این رویکردنیازمند ایجاد یک" درک بین رشته ای " در خصوص مقوله های آی تی و سیاست خارجی است درکی که کمک می کند از ابزارهای نوین تکنولوژیک باری پیشبرد منافع ملی ایران و کاهش آسیب پذیری های امنیتی ، سیاسی و فرهنگی در عرصه اینترنت و شبکه ها استفاده کنیم .

متخصصان کامپیوتر و اینترنت ، بخشی از بازیگرا ن عرصه سیاست شده اند و در مقابل این سربازان شبکه ای باید گردانهای آی تی و تولید کنندگان اطلاعات را در اینترنت سازمان د اد .

برنده نهایی جنگهای نوین کسی است که قواعد بازی بر روی شبکه را به خوبی بداند و از آن به خوبی استفاده کند.

اکنون که به نظر می‏رسد تعامل جریان‏های اسلامی با اینترنت دچار نوعی شکاف است، ضرورت سؤال در خصوص چشم‏اندازهای این چالش مطرح می‏شود.

تصویر اسلامی کلی ارائه شده در اینترنت هنوز از آن پیام سنتی خود دور نشده و همچنان به ویژگی‏های سنتی خود وفادار است، اگرچه با نام‏های جدید مطرح می‏شود.

به نظر می‏رسد این تکنولوژی که به آن به عنوان نوعی ابزار بی‏طرفی و بی‏تعهدی نگریسته می‏شود تحولات قابل ذکری در بطن و جوهر پیام به وجود نیاورده و تنهاگونه‏های جدیدی از پیام‏ها را در ظاهر آفریده است. از این‏رو ناچار به این اعتراف هستیم که پیام اسلامی کلاً به دلایل مختلفی متحول نخواهد شد. شاید نوع رابطه با دیگران و نظر مخالف، دو نقطه مرکزی روشن در ثبات پیام باشند و از این جهت که در بنیه این پیام، ثبات و در آگاهی و بینش آن نسبت به جهان جدید و فضاهای آن ضعف وجود دارد، تعامل با اینترنت همانند فریادی است که در یک بیابان پهناور بلند می‏شود بدون آنکه تحقیق یا پژوهشی در خصوص عموم پایگاه‏های اینترنتی وجود داشته باشد یا عوالم آن و فواید پیام و مقایسه تأثیرگذاری آن درک شود، موضوعی که به ندرت در تحول یافتگی برخی پایگاه‏های اینترنتی به چشم می‏خورد که البته وقتی به این ضرورت پی‏برده می‏شود غالبا در شکل فنی و هنری آن نمود پیدا می‏کند.

بنابراین تعامل با این شبکه جهانی و حفاظت از کیان زندگی در جهان حقیقی ضرورت تجدید نظر سایت‏های اسلامی نسبت به اینترنت و حتی در بعضی موارد اشکال در دیدگاه‏های فقهی و سنتی را مطرح می‏سازد. به این معنی که اینترنت صرفا یک وسیله و دستاورد انسانی نیست بلکه باید با آن تعاطی و تعامل داشت، این موضوع بی‏طرفانه نسبت به تکنولوژی نیازمند یک مسئله جدید در سطح فلسفی و عملی است و تکنولوژی به یکی از اشکال حقیقت از وجود تبدیل شده است و این به معنای این است که تکنولوژی به موضعی انتولوژیک تبدیل شده که هویت فرد و رابطه‏اش با خود و با دیگران را تحت تأثیر قرار می‏دهد و به همین دلیل از آن به عنوان جهان موازی تعبیر می‏شود که در تمامی فعالیت‏های انسانی، معرفتی، علمی، اجتماعی، ارتباطی و عاطفی و جنسی وارد شده و چه بسا که هر آن به جایگزینی برای جهان واقعی تبدیل شود. خاصیت «جهان شمولی» آن بخش از جهان فرضی سبب ظهور مفاهیم جدیدی شده که در آن تکنولوژی با وجوه مختلف انسانی آمیخته است، همانند عشق الکترونیکی، امپریالیسم اینترنتی و... از همین رو است که ضرورت بازخوانی در خودشناسی و رابطه با دیگران و کشف هویت در جهانی که هویت‏های مختلف با هم درآمیخته را مطرح کرده و به نوسازی فهم و به کارگیری «جهانی بودن اسلام» منجر می‏شود. همچنانکه ضرورت بحث در راستای تبلور دیدگاه و زبان پیام جدید از طریق اینترنت را مطرح ساخته و رسالت ارتباطی از طریق اینترنت شبکه‏ای از ارتباطات را که به آن شبکه عنکبوتی گفته می‏شود، به وجود آورده و مسئولیت‏های مختلفی را در برابر آن الزامی ساخته است.